یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو در هر روز از رجب در صبح و شام در عقب نمازهای روز و شب:
یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ
ای آن که هر خیری را از او امید دارم، و از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم،
یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ
ای آن که در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا می کند، ای آن که به هرکه از او بخواهد می بخشد،
أَعْطِنِی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ الدُّنْیَا وَ جَمِیعَ خَیْرِ اﻵْخِرَهِ
با درخواستم از تو همه خیر دنیا و خیر آخرت را به من عنایت کن،
وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شَرِّ الدُّنْیَا وَ شَرِّ اﻵْخِرَهِ
و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان،
فَإِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَیْتَ وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ یَا کَرِیمُ
زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد، و از احسانت بر من بیفزای ای کریم.
راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجه ی چپ گرفت، و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند ، و پس از این گفت:
یَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الإِْکْرَامِ یَا ذَا النَّعْمَاءِ وَ
ای دارای بخشش و جود، ای دارای عطا و کرم
الْجُودِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتِی عَلَی النَّارِای
دارای بزرگی و بزرگواری، محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن.
